De voettypen: holvoet, platvoet en normale voet
Er is een relatie tussen de verschillende voettypen en de houding van de rug.

	De normale voet Deze voet heeft een houding volgens het boekje. Dit betekent niet per definitie dat iemand met deze houding en voettype te allen tijde klachtenvrij is. Een kleine afwijkende asymmetrie in de houding is normaal.
	De holvoet Kenmerken van een holvoet zijn de klauwtenen, overgevoelige voetzolen, verhoogde spierspanningen. Door de veelal te holle rug of naar voren geschoven nek kunnen  nek-, lage rug- en voorvoetspijnen ontstaan. Deze klachten nemen toe in rustsituaties (zoals bij staan, liggen en zitten) en nemen af bij bewegen.
	De platvoet De platvoet is een soepele voet met slappe spieren. De houding die erbij hoort is een achteroverhangende, “slappe” houding. Hierdoor kunnen knie-, lage rug-, schedelhoofdpijnen en vermoeidheidsklachten ontstaan. Dit zijn meestal doffe pijnen, die toenemen bij bewegen en in rust verminderen.

De voet: een ingenieus lichaamsdeel en van vitaal belang
Onze voeten zijn ingenieuze lichaamsdelen van 28 beenderen/botjes, 33 gewrichten, 107 ligamenten (bindweefselbanden) en 19 verschillende spieren.  En dan hebben we het nog niet gehad over de talloze zenuwen en zenuwbanen in de voeten. Goed beschouwd hebben de voeten zwaar werk. Ze zorgen er voor dat we op de been blijven, dat we ons kunnen verplaatsen (mobiel zijn),  letterlijk in balans blijven en dat we allerlei lichaamsbewegingen kunnen uitvoeren. We zouden onze voeten dus meer moeten koesteren. Dat bewustzijn willen we o.a. met deze website en met advertenties aanwakkeren. Aandacht voor onze voeten is dus zeker op zijn plaats. Staan de voeten niet goed, dan zal zich dat elders in het lichaam manifesteren, hetzij door spierpijn, gewrichtsklachten of bijvoorbeeld hoofdpijn.
Als we het op anatomisch niveau bekijken, dan is het skelet van de voet opgebouwd uit de voetwortel, de middenvoet en de tenen. De voetwortel bestaat weer uit zeven beenderen of botjes: het sprongbeen (of kootbeen), het hielbeen, het scheepvormig been, dobbelsteen- of teerlingbeen en de drie wigvormige beentjes (zie illustratie).

Het sprongbeen dat op het hielbeen rust, vormt samen met scheen- en kuitbeen het enkelgewricht. het hielbeen is het grootste botonderdeel van de voetwortel. De tenen hebben drie kootjes, behalve de grote teen die heeft er twee. Zoals al eerder gezegd, zijn onze voeten het fundament onder ons lichaam. Ze moeten dat dragen en dus moeten ze een stevige structuur hebben. Die structuur wordt gevormd door de botten, de bindweefselbanden (ligamenten) en de sterke collageenvezels tezamen. De ligamenten verbinden de voetwortel met het onderbeen. Ze zijn min of meer het cement die ook de voetwortelbeenderen onderling met elkaar verbindt, evenals de middenvoet met de voetwortel en de middenvoetsbeentjes onderling.


De spieropbouw van de voeten ziet er als volgt uit: spieren van de voetrug en de spieren van de voetzool. Die voetzoolspieren bestaan uit twee lagen: de naar binnen gelegen laag en de buitenste laag. De spieren van de voetzool worden omgeven door een stevig peesblad dat van de huid onder de middenvoetsbeentjes naar het hielbeen loopt.
De spieren van de voetrug zijn de korte tenenstrekker, een skeletspier aan de oppervlakte van de voetrug, die de drie middelste tenen helpt strekken, de korte strekker van de grote teen, de bovenste tussenbeenspieren. Dan is er ook nog de lange strekker die niet in de voet, maar in de kuit zit. Dit is een aanhechtingsspier die is verbonden met het hielbeen en het middelste kootje van de drie middelste tenen.
De oppervlakkige spieren van de voetzool zijn de afvoerder van de grote teen, de korte tenenbuiger, de afvoerder van de kleine teen. De dieper liggende spieren van de voetzool zijn de vierkante voetzoolspier, de wormvormige spieren, de korte buiger van de grote teen, de aanvoerder van de grote teen, de aanvoerder van de kleine teen en de onderste tussenbeenspieren.